عزالدین بن جعفر آملیآملی، عزّالدّین بن جعفر بن شمس‌الدّین، از علمای مازندران در سدۀ ۱۰ق/۱۶م است. ۱ - معاصرانوی از معاصران و همدرسان محقق کَرَکی (د ۹۴۰ق/۱۵۳۳م) و ابراهیم بن سلیمان قطیفی (د پس از ۹۴۵ق/۱۵۳۸م) بوده‌است و هر سه تن از درس علی بن هلال جزایری، از شیوخ اجازات سدۀ ۹، ۱۰ق، بهره برده‌اند. ۲ - وفاتآملی در ساری درگذشت و آرامگاه وی در بیرون آن شهر زیارتگاه است. ۳ - آثاراز آثار عزالدین آملی این کتاب‌ها یاد شده‌است: ۱. حسنیه در اصول دین و فروع عبادی آن به فارسی که آن را برای تاج‌الدین اقا حسن وزیر مازندران نوشته‌است؛ ۲. ترجمۀ شرح نهج‌البلاغه تألیف ابن میثم بحرینی (د ۶۷۹ق/۱۲۸۰م) که آن را در ۹۴۴ق/۱۵۳۷م به پایان رسانیده‌است. نسخه‌هایی خطی از نیمۀ اول این کتاب در کتابخانه‌های آستان قدس رضوی و سپهسالار (سابق) موجود است؛ ۳. شرح یک رباعی از شهاب‌الدین عمر سهروردی (ز ۶۳۲ق/۱۲۳۴م) که چاپ شده‌است؛ ۴. لمعه در نکاح دائم و متعه به فارسی که در ۴ باب است و نسخه‌های خطی از آن در کتابخانه مرکزی و ملی ملک موجود است. ملا میر قاری گیلانی آن را به عربی ترجمه کرده و در کتاب زبدة الحقایق که در ۱۰۰۰ق/۱۵۹۱م نوشته، گنجانیده‌است. [۱]
ابن ندیم، محمد بن اسحاق، الفهرست، ج۱، ص۲۵.
[۲]
آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۱، ص۲۲۲-۲۲۳؛ ج۴، ص۲۱۳؛ ج۷، ص۲۰؛ ج۹، ص۴۷۸؛ ج۱۲، ص۲۵؛ ج۱۴، ص۱۳۵؛ ج۱۸، ص۳۵۳.
[۳]
افندی اصفهانی، عبداللـه، ریاض العلماء به کوشش محمود مرعشی و احمد حسینی، قم، ۱۴۰۱ق، ج۳، ص۳۱۲.
[۴]
سپهسالار، خطی، ج۲، ص۵۷.
[۶]
مدرس، محمدعلی، ریحانة الادب، تبریز، ۱۳۴۶ش، ج۱، ص۶۴.
۴ - پانویس
۵ - منبعدانشنامه بزرگ اسلامی، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، برگرفته از مقاله «عزالدین آملی»، ج۲، ص۵۰۸. رده‌های این صفحه : مقالات دانشنامه بزرگ اسلامی
|